Είχε ένα ωραίο ήλιο που έλιωνε τη θλίψη, χθες το πρωί που βγήκα για κάτι δουλειές. Στο καφενεδάκι απέναντι από του Γιώργου, να και ο Ευτύχης!
Με ρώτησε γιατί σταμάτησα να γράφω. Βλέπετε του έστελνα τα κείμενα που έγραφα, κι αυτός ο καημένος, καθότανε και τα διάβαζε. Οπότε, μήνες εξαφανισμένος, με είχε χάσει. Έτσι που με είδε μπροστά του με σάρκα και οστά, αμέσως το θυμήθηκε και με ρώτησε γιατί χάθηκα από τη λίστα στα εισερχόμενα του ηλεκτρονικού ταχυδρομείου του.
Βρε φίλε μου, του απάντησα. Πιάσε στην τύχη ένα οποιοδήποτε ξεχασμένο κείμενο του 2013 ή του ’14 και διάβασέ το ξανά, αν δεν βαριέσαι. Αντικατέστησε μετά στο τυχαίο κείμενα το πρόσωπο του πρωθυπουργεύοντα σφουγγοκωλάριου. Στη θέση του τότε σαχλαμάρα βάλε τον μικρότατο τιμονιέρη Αλέξη και, οϊμέ, έχεις μια περιγραφή του σήμερα, με υλικά πολυκαιρισμένα. Τα ίδια και χειρότερα του χθες, σήμερα, από τους αριστεροαδέξιους που ανέλαβαν για να συνεχίσουν στον ίδιο λάθος δρόμο από το πουθενά προς το τίποτα!
Ακριβώς έτσι είναι! Δεν αξίζει ν’ ασχολείται κανείς με δ’ αυτούς! Αυτοί που μας κυβέρνησαν όλα τα προηγούμενα χρόνια κι έχουν τη μεγαλύτερη ευθύνη...
...ετούτοι οι αστείοι που μας κυβερνούν τώρα...
...αλλά ακόμα χειρότεροι οι παλιοί μεταμφιεσμένοι σε νέους κι άφθαρτους (sic) που ετοιμάζονται να μας ματαξανα-κυβερνήσουν με αρωγούς τις λογής-λογής τσόντες του καταρρέοντος πολιτικού συστήματος...
...όντας όλοι τους τόσο απρεπείς και ανάξιοι, δεν αξίζει να ξοδεύει κανείς για χάρη τους, ούτε νανογραμμάριο φαιάς ουσίας - κι ας το κάνω πρώτος εγώ αυτό το λάθος εδώ και τώρα, με αφορμή το χθεσινό αντάμωμα με τον Ευτύχη .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου